|
Turpas ama volupto kaj mallongas. Venus ĉe plenumiĝ' subita naŭzas. Tial do ne, kiel seksardaj brutoj, blinde, haste ni nin ĵetegu en ĝin, ĉar la flamo pereas, amo svenas. Sed finfine, solentrakvile, jene, nun ni kuŝu apude inter kisoj. Tiel laco ne sekvos nek trosato, estis ĝuo kaj estas kaj plu estos, ne ĉesanta, eterne komenciĝos. |